Moja droga do mnie

Moje dzieciństwo

było bardzo podobne do innych. Jak wszyscy w moim wieku chodziłam do szkoły. Moi rodzice oczekiwali ode mnie, że będę znakomitą uczennicą. Pewnie dlatego zorganizowali mi dodatkowe zajęcia, na które musiałam uczęszczać. Nauka gry
na pianinie czy na skrzypcach w ogóle mnie nie cieszyły. Zdecydowanie lepiej czułam się z koleżankami grając w klasy
czy po prostu biegając po dworze.  Zupełnie inaczej było z uczęszczaniem na zajęcia baletu. Bardzo szybko zrozumiałam, co oznacza poznanie przestrzeni poprzez ruch ciałem. Co oznacza wibrowanie powietrza, kiedy ciało obraca się przy skoku do góry oraz jak można płynąć poprzez przestrzeń.
Te doznania dały mi posmak nieograniczenia w przestrzeni. Dosyć długo byłam związana z gimnastyką akrobatyczną. Takie doświadczenie  pozwoliło mi na poznanie przestrzeni nie tylko przez zmysły ale też świadomość innych  wymiarów. Dalej
w moim życiu przebiegało wszystko normalnie. Pracowałam jako inspektor kredytowy w Narodowym Banku Polskim. Potem związałam się na dosyć długo (szesnaście lat) z informatyką. W latach 80-tych zdecydowaliśmy się na życie w innym kraju…
Tu odkryłam swój nowy cel życiowy. Nie zważając na poziom mojego wykształcenia i osiągnięć w życiu zawodowym, rozpoczęłam pracę od najniższego stopnia zawodowego. To znaczy praktyki w szpitalu jako pomoc niefachowa. Zdecydowałam się na zdobycie nowego zawodu w szkole pielęgniarskiej. Zaczęłam powoli odkrywać siebie samą i moje jak wtedy myślałam nadprzyrodzone możliwości. Tu nabrały znaczenia przeżycia podczas narodzin drugiego syna, (większość tego aktu narodzin spędziłam poza ciałem byłam światłem) bo odkyłam w tym momencie prawdziwy sens  mojego życia. Zrozumiałam, że właśnie wtedy zaczęło się moje drugie życie.
Zauważyłam, że myśląc i czując sercem posiadam bardzo dużą siłę. Ta siła przenosi się na innych, i nagle powstają uzdrowienia pomimo, że nie podjełam żadnych aktywności.

Zdobyłam nowy zawód. Zostałam pielęgniarką. W trakcie wykonywania zawodu na oddziale intensywnej opieki medycznej m.in. opiekowałam się ludźmi leżącymi w śpiączce i  przez pięć lat zajmowałam się ich wybudzaniem . W tym czasie spotkałam wielu nauczycieli, którzy pomogli mi zrozumieć kim jestem oraz towarzyszyli mi w moim dalszym rozwoju świadomoci. Ta droga zaczęła przybierać ponadwymiarową szybkość. A ja się jej tylko poddawałam, bo nie miałam innego wyboru. Byłam zafascynowana i miałam świadomość, że wcale nie muszę się wysilać. Wszystko pojawiało się samoistnie. Jednocześnie byłam szczęśliwą żoną i matką. Wychowaliśmy dwóch synów, z których jesteśmy bardzo dumni. Stałam się również babcią i mam przepiękne i mądre wnuczki. I w tym miejscu chciałabym z całego serca podziękować moim Rodzicom, Synom Radkowi i Adamowi, którzy pomagali mi na tej drodze i nie byli nigdy zmęczeni moimi nowymi potrzebami. Mojemu ukochanemu nauczycielowi Elli Jaxon Bear. Wszystkim Przyjaciołom długoletnim i nowym.